نیچه

 نیچه دوست داشت به جاي تحميل عقايدش به ديگران، به عقايد و افكارشان گوش فرا دهد نه از سرِ اينكه ترسو بود، بلكه هميشه احساس مي‌كرد كه مي‌تواند از هر كسي و هر چيزي ياد بگيرد. مي‌گفت: «ماري كه نتواند پوست‌اندازي كند، ‌مي‌ميرد.» يعني انديشه‌هاي نو نمي‌توانند در ذهني خشك كه همچون پوست مار نيست، رشد كنند. نيچه مي‌خواهد ذهن ما هميشه انعطاف‌پذير، هميشه پذيراي ايده‌هاي نو و بهره‌مند از قابليت رشد باشد. چنان كه خودش مي‌گويد: «براي زادنِ اختري رقصان، نخست به آشوبي دروني نياز است.»